رباعی، دوبیتی، فرقی نمیکنه شعره دیگه !

از ذکر نماز صبح تا وقت عشا

درمانده ی درگاه تو شد شاه و گدا

هر یک به طریقی غم دل دارد و بس

رحمی بنما بر همه ای کارگشا

×××

از عین عشق چشم دلم باز می شود

از شین آن شور و شعف ساز می شود

در چشمه ی قافش نهان ، شرشر حیات

اوقات خوش از عاشقی آغاز می شود

×××

باید برای شادی پروانه گل شوم

آغوش پر طراوتی از ابر دل شوم

سخت است عاشقی ولی خوبست حال من

دنبال شاپرک شدن تا آنکه گل شوم

×××

در کنج دلم غم نرود تا هستی

پیمانه ز دستت بخورم با مستی

احساس تو را در حرکاتت دیدم

ای وای به من گر بزنی یک دستی