تولدم

هم بازیِ

پروانه ها بودم؛

گیسوانم ،

میزبانِ سنجاقک ؛

سنجاقکِ دم طلاییِ دشت ؛

رها در باد

سبک بال مثل ابریشم ؛

لطیف ، با طراوت

خانه ام حوالیِ دِه ؛

دهکده ی رویائیِ

مردمی خوش اندیشه،

خوش مشرب ،

مست از شراب سحرگاهی !

مسیرم...

جاده ی مال رو

پوشیده از شبنمِ علفزار

سجده گاهِ  گوسفندان ؛

بدون چون و چرا ...

چشم اندازم ؛

دریاچه ی زلال اندیشه ها

پر از حس جست و جو

با سکوتی سرشار

از رازهای مگو ...

یواشکی

می پریدم  از ، نرده ها

کنار اسطبلِ استرها

گاهی به علفی، قلقلک می دادم

دماغِ اسب ها

با صدای شیهه ی شکوه آورشان

می دویدم به سمت برکه

دستپاچه و تا به تا

این بار نوبت غوک ِ خوش خواب بود

که بیافتد ، تهِ  آب

چه شیطنتی میکردم

میان رویاها ...

ولی افسوس

مرا کشیدند ، به سمت ِ وعده گاه

در گرمترین ماه سال

تیرماه

دیگر به خواب هم ندیدم

عروسی  شاپرک ها ...

ثبت در دفتر : گیسوی سپید روزگار  "زرشید"