چراغ خانه را
شب تا سحر
روشن نگه میدارد...
نه برای ره گم کنی دزد
که به یغما می برد
دسترنج دیگران
یا از ترس سیاهی شب
که پنجه می کشد پنجره را
به رخ مهتاب می کشد ؛
نورش را
که شمع ِ خانه ی محقر
کمتر از ماهِ آسمان نیست
ای که در شب های ابری زمستان
یخ حوض را
با نگاهت نشکستی !
زهرا ستایش کیا (زرشید) دفتر : التهاب ریه ها